"Początki skautingu"
Postacią, od której wszystko się zaczęło był Sir Generał Robert Baden-Powell. Urodził się on 22.02.1857 roku. Na pamiątkę tego faktu, co roku, 22 lutego obchodzony jest przez skautów z całego świata Dzień Myśli Braterskiej. Cała historia ruchu skautowego rozpoczyna się jednak podczas II wojny burskiej[1], Bi-Pi, jak go nazywano dowodził obroną miasta Mafeking. Był oblegany przez przeważające siły Burów przez 217 dni i wyszedł z tego oblężenia zwycięsko, co uczyniło go bohaterem narodowym w Wielkiej Brytanii. W obliczu niewystarczającej liczby własnych wojsk, Bi-Pi, musiał pokonać przeciwnika sprytem i przebiegłością. Musiał także maksymalnie wykorzystać posiadane zasoby – także wszystkich mieszkańców miasta zdolnych do pomocy. Przewidział zadania nawet dla dzieci i młodzieży. Nie brali oni udziału bezpośrednio w walce, ale pełnili dzienne warty, pomagali przy rannych, przekradali się przez linię wroga, by zdobywać informacje o jego ruchach, roznosili pocztę. Ze względu na charakter swoich zadań nazywano ich zwiadowcami (ang. scout) i to stąd wzięli się nazwa skaut.
Po wojnie burskiej Baden-Powell zaczął rozwijać swoje zainteresowanie wychowaniem młodzieży. Na podstawie życiowych i zawodowych doświadczeń zaczął tworzyć własny system wychowania młodych ludzi i specyficzny system wartości. Spisał to wszystko w książce „Scouting for Boys” (pol. „Skauting dla chłopców”), która została wydana w 1908 roku, jednak powstawała w latach 1906-1907. W sierpniu 1907 roku Bi-Pi przetestował pomysły ze swojej książki podczas pierwszego obozu skautowego w historii - odbywał się on na brytyjskiej wyspie Brownsea.
W kolejnych latach ruch skautowy zyskiwał na popularności i rozrastał się nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także w innych państwach Europy oraz np. w Indiach, Chile. W USA najbardziej znaną postacią związaną ze skautingiem jestErnest Tompson Seton. Jego ruch – Woodcraft (pol. puszczaństwo) i organizacja- Indianie Puszczańscy, kładła największy nacisk na ekologie i życie zgodne z naturą.
Już w 1913 w Birmingham odbywa się zlot skautów z całego świata. Uczestniczy w nim aż 30 000 osób! Wśród nich jest 56 instruktorów z Polski, pod wodzą Andrzeja Małkowskiego. Kolejne spotkanie skautów z całego świata ma miejsce w 1920 roku w Londynie i nosi nazwę Jamboree - I Zlotu Międzynarodowego Skautów. Od tej pory Jamboree będzie nazwą stosowaną wobec wszystkich międzynarodowych zlotów skatowych; te o zasięgu światowym odbywają się co 4 lata.
W tym samym roku (1920) założony zostaje Światowa Organizacja Ruchu Skautowego (ang. World Organization of Scout Movement – WOSM). Członkami-założycielami są 33 państwa, w tym Polska. 8 lat później – w 1928 roku zostajezałożone Światowe Stowarzyszenie Przewodniczek i Skautek (ang. World Association of Girl Guides and Girl Scouts – WAGGGS). Polska także jest członkiem-założycielem tej organizacji. Osobne organizacje dla skautów i skautek są odzwierciedleniem tego, że w wielu krajach istnieją osobne organizacje skautowe dla skautów i osobne dla skautek.
Rozwój skautingu na świecie zaskoczył chyba wszystkich. W 1922 roku skautów było już ponad 1 mln, a w 1939 roku – 3,3 mln. Obecnie w organizacjach, które są członkami WOSM i WAGGGS działa ponad 40 mln członków.
Smutną datą związaną z ruchem skautowym jest 8.01.1941 roku, kiedy to Robert Baden-Powell umiera w Kenii, gdzie wyjechał na leczenie 2 lata wcześniej. Był odznaczany ponad 20 razy, także najwyższymi odznaczeniami w Wielkiej Brytanii i innych państwach, otrzymał miedzy innymi Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Był także nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla.
[1] II wojna burska – (1899-1902), tocząca się w Południowej Afryce, na terenie obecnego RPA pomiędzy wojskami brytyjskimi a Burami (potomkami holenderskich kolonizatorów). Ostatecznie przez Burów przegrana.
Po wojnie burskiej Baden-Powell zaczął rozwijać swoje zainteresowanie wychowaniem młodzieży. Na podstawie życiowych i zawodowych doświadczeń zaczął tworzyć własny system wychowania młodych ludzi i specyficzny system wartości. Spisał to wszystko w książce „Scouting for Boys” (pol. „Skauting dla chłopców”), która została wydana w 1908 roku, jednak powstawała w latach 1906-1907. W sierpniu 1907 roku Bi-Pi przetestował pomysły ze swojej książki podczas pierwszego obozu skautowego w historii - odbywał się on na brytyjskiej wyspie Brownsea.
W kolejnych latach ruch skautowy zyskiwał na popularności i rozrastał się nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale także w innych państwach Europy oraz np. w Indiach, Chile. W USA najbardziej znaną postacią związaną ze skautingiem jestErnest Tompson Seton. Jego ruch – Woodcraft (pol. puszczaństwo) i organizacja- Indianie Puszczańscy, kładła największy nacisk na ekologie i życie zgodne z naturą.
Już w 1913 w Birmingham odbywa się zlot skautów z całego świata. Uczestniczy w nim aż 30 000 osób! Wśród nich jest 56 instruktorów z Polski, pod wodzą Andrzeja Małkowskiego. Kolejne spotkanie skautów z całego świata ma miejsce w 1920 roku w Londynie i nosi nazwę Jamboree - I Zlotu Międzynarodowego Skautów. Od tej pory Jamboree będzie nazwą stosowaną wobec wszystkich międzynarodowych zlotów skatowych; te o zasięgu światowym odbywają się co 4 lata.
W tym samym roku (1920) założony zostaje Światowa Organizacja Ruchu Skautowego (ang. World Organization of Scout Movement – WOSM). Członkami-założycielami są 33 państwa, w tym Polska. 8 lat później – w 1928 roku zostajezałożone Światowe Stowarzyszenie Przewodniczek i Skautek (ang. World Association of Girl Guides and Girl Scouts – WAGGGS). Polska także jest członkiem-założycielem tej organizacji. Osobne organizacje dla skautów i skautek są odzwierciedleniem tego, że w wielu krajach istnieją osobne organizacje skautowe dla skautów i osobne dla skautek.
Rozwój skautingu na świecie zaskoczył chyba wszystkich. W 1922 roku skautów było już ponad 1 mln, a w 1939 roku – 3,3 mln. Obecnie w organizacjach, które są członkami WOSM i WAGGGS działa ponad 40 mln członków.
Smutną datą związaną z ruchem skautowym jest 8.01.1941 roku, kiedy to Robert Baden-Powell umiera w Kenii, gdzie wyjechał na leczenie 2 lata wcześniej. Był odznaczany ponad 20 razy, także najwyższymi odznaczeniami w Wielkiej Brytanii i innych państwach, otrzymał miedzy innymi Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Był także nominowany do Pokojowej Nagrody Nobla.
[1] II wojna burska – (1899-1902), tocząca się w Południowej Afryce, na terenie obecnego RPA pomiędzy wojskami brytyjskimi a Burami (potomkami holenderskich kolonizatorów). Ostatecznie przez Burów przegrana.